ΝΕΑ

Το γλαύκωμα είναι από τις πιο συχνές, επικίνδυνες και ύπουλες οφθαλμολογικές παθήσεις. Στρατηγικές στα πλαίσια της αντιμετώπισης και της πρόληψης της πάθησης αυτής αποτελούν αντικείμενο εργώδους έρευνας. Τι να περιμένουμε στα επόμενα χρόνια στο πεδίο αυτό θα μας απασχολήσει στη σημερινή δημοσίευση.

1. Νέες φαρμακευτικές προσεγγίσεις

Ως γνωστόν χορηγούνται κολλύρια κατά του γλαυκώματος, που στόχο έχουν την μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Δύο σύγχρονα καινούργια κολλύρια πιθανότατα θα προστεθούν στο εγγύς μέλλον στην φαρέτρα του οφθαλμιάτρου. Το ένα είναι η νεταρσουδίλη, που όπως αναφέραμε σε πρόσφατο άρθρο, ήδη έχει πάρει έγκριση στις ΗΠΑ. Λεπτομέρειες για το φάρμακο αυτό θα βρείτε εδώ και λογικά θα λάβει έγκριση σύντομα και θα βγει και στην κυκλοφορία στις ευρωπαϊκές χώρες. Το άλλο καινούργιο κολλύριο ονομάζεται Eyebelis® και είναι το πιο σύγχρονο κολλύριο κατά του γλαυκώματος. Είναι ως προς την αποτελεσματικότητα ισάξιο των προσταγλανδινών (των κολλυρίων δηλαδή, που αποτελούν για την ώρα το φάρμακο πρώτης γραμμής κατά του γλαυκώματος). Όμως υπερέχει από αυτές ως προς τις ανεπιθύμητες ενέργειες, διότι δεν προκαλεί την κλασσική εικόνα, που έχουν μάτια, στα οποία ενσταλλάσσονται προσταγλανδίνες: επιμηκυσμένες βλεφαρίδες, σκούρος χρωματισμός των βλεφάρων και της ίριδας, ατροφία του περικογχικού λίπους κτλ. Το κολλύριο αυτό βρίσκεται ήδη σε κυκλοφορία στην Ιαπωνία, την Κορέα και την Ταϊβάν και ελπίζουμε σύντομα να το δούμε και στην χώρα μας. Τέλος, αναμένουμε να δούμε στο εγγύς μέλλον την ευρεία χρήση ενός καινούργιου σκευάσματος, το οποίο τοποθετείται μέσα στον οφθαλμό και απελευθερώνει βραδέως τη βιματοπρόστη, ένα εξαιρετικό αντιγλαυκωματικό φάρμακο, που χρησιμοποιείται ήδη σαν κολλύριο. Με τον τρόπο αυτό λύνεται το πρόβλημα ασθενών, που ξεχνούν να ρίχνουν το κολλύριό τους ή έχουν ανεπιθύμητες ενέργεις στην επιφάνεια του οφθαλμού.

2. Νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις, εκτός των φαρμάκων

Επί του παρόντος τρέχουν πολλές έρευνες, όσον αφορά τον νευροπροστατευτικό ρόλο διάφορων ουσιών. Πρόκειται δηλαδή για ουσίες, που προστατεύουν το οπτικό νεύρο, το σημείο δηλαδή του ματιού, που πλήττεται από το γλαύκωμα, με τρόπο διαφορετικό από τον κλασσικό μηχανισμό της πτώσης της ενδοφθάλμιας πίεσης, που έχουν τα λοιπά αντιγλαυκωματικά κολλύρια. Η ακριβής αποτελεσματικότητά τους θα φανεί, όταν βγουν τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών. Πολλά υποσχόμενες είναι και θεραπείες στη βάση της γενετικής, που στόχο έχουν την αναγέννηση του νευρικού ιστού. Αν αυτές αποδειχθούν αποτελεσματικές, θα είμαστε σε θέση ακόμα και να βελτιώσουμε ήδη υπάρχουσες βλάβες (και όχι απλά να τις συντηρήσουμε, όπως προσπαθούμε ως τώρα).

3. Νέες διαγνωστικές προσεγγίσεις

Σημαντικότατο στην πάθηση του γλαυκώματος είναι η έγκαιρη διάγνωση. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται ένα γενετικό τεστ, που σύντομα αναμένεται να εγκριθεί και το οποίο βοηθάει να εντοπισθούν εκείνοι οι ασθενείς, οι οποίοι έχουν υψηλότερο κίνδυνο να πάθουν μελλοντικά γλαύκωμα. Αυτούς λοιπόν μπορούμε να τους ξεχωρίσουμε και μέσω στενών οφθαλμολογικών ελέγχων να παρέμβουμε εγκαίρως θεραπευτικά. Έτσι οι ασθενείς υψηλού κινδύνου παρακολουθούνται πολύ πιο στενά και πιο συχνά σε σύγκριση με τους ασθενείς χαμηλότερου κινδύνου. Μια έτερη σημαντική διαγνωστική προσέγγιση αποτελούν κάποια ειδικά συστήματα μέτρησης πίεσης, είτε με συσκευές μέτρησης της ενδοφθάλμιας πίεσης από τον ίδιο τον ασθενή στο σπίτι του, είτε με συσκευές εικοσιτετράωρης καταγραφής της ενδοφθάλμιας πίεσης (πχ με ειδικούς φακούς επαφής), τα οποία συστήματα μας παρέχουν σημαντικές πληροφορίες τόσο για τη διάγνωση όσο και για την παρακολούθηση της εξέλιξης του γλαυκώματος.

Συμπερασματικά, υπάρχουν επί του παρόντος πολλές διαφορετικές στρατηγικές, είτε ως προς την φαρμακευτική αντιμετώπιση είτε την έγκαιρη διάγνωση είτε την παρακολούθηση του γλαυκώματος, με τις οποίες ασχολούνται οι ερευνητές. Το γλαύκωμα είναι μια πολύ σοβαρή πάθηση αλλά και η επιστήμη από την πλευρά της κινείται μέσω της έρευνας και της τεχνολογικής εξέλιξης προς την σωστή κατεύθυνση, ώστε να μηδενιστούν οι ασθενείς, που χάνουν ακόμα το φως τους από αυτό. Ως εκ τούτου το μέλλον της αντιμετώπισης του γλαυκώματος διαφαίνεται ευοίωνο.