ΝΕΑ

Οι παθήσεις της ωχράς κηλίδας είναι σοβαρές παθήσεις, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία αφορούν άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Στη σημερινή δημοσίευση θα αναφερθούμε σε μια καθόλου σπάνια ωχροπάθεια, που ονομάζεται “κεντρική ορώδης χοριοειδοαμφιβληστροειδοπάθεια-central serous chorioretinopathy -CSC”, και η οποία προσβάλλει άτομα πολύ νεαρότερης ηλικίας.

Τι συμπτώματα έχει και ποιοι προσβάλλονται συχνότερα;

Η CSC είναι μια ωχροπάθεια, τα αίτια της οποίας δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητά. Η πάθηση αυτή προσβάλει άτομα νεαρότερης ηλικίας 25-50 ετών. Παράγοντες κινδύνου είναι το αντρικό φύλο, η αγχώδης προσωπικότητα (ή προσωπικότητα τύπου Α, όπως την αποκαλούν οι ψυχολόγοι) και η λήψη κορτιζόνης. Αυτό που συμβαίνει στην πάθηση αυτή είναι να προκύπτει μια συλλογή υγρού κάτω από τις στιβάδες της ωχράς κηλίδας. Αυτό προκαλεί μια μείωση της κεντρικής όρασης, δηλαδή πρακτικά ο νεαρός ασθενής θα παραπονεθεί ότι δεν βλέπει καλά. Συνηθέστατα λοιπόν ο ασθενής με CSC θα έλθει στο ιατρείο απλά πιστεύοντας ότι ανέβηκε η μυωπία του. Όταν ακούνε από τον οφθαλμίατρο ότι το πρόβλημα δεν είναι στα γυαλιά τους αλλά στην ωχρά κηλίδα τους, εκπλήσσονται, αφού οι περισσότεροι έχουν συνδέσει τις παθήσεις της ωχράς κηλίδας με τις μεγάλες ηλικίες.

Ποιες είναι οι σοβαρές επιπλοκές της και ποια είναι η θεραπεία της CSC;

Το σημαντικό στην πάθηση αυτή (όπως και στις υπόλοιπες ωχροπάθειες) είναι η έγκαιρη διάγνωση. Αν η CSC δεν θεραπευθεί, μεταπίπτει σε μια χρόνια κατάσταση, όπου πλέον προκαλούνται αλλοιώσεις στις ίδιες τις δομές της ωχράς κηλίδας. Τότε η μείωση της όρασης είναι μη αντιστρεπτή ή όχι πλήρως αντιστρεπτή. Αυτό μπορεί επίσης να συμβεί σε κάποιες περιπτώσεις, που δεν υποχωρεί η συλλογή του υποωχρικού υγρού παρά τη θεραπεία ή σε περίπτωση συχνών υποτροπών. Μια άλλη σπανιότερη επιπλοκή της CSC είναι η ανάπτυξη νεοαγγειακής νόσου, μιας δηλαδή κατάστασης, που θυμίζει την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας υγρής μορφής, και η οποία μπορεί έως και να καταστρέψει πλήρως και οριστικά την κεντρική όραση των ασθενών. Για να προληφθούν όλες αυτές οι δυσάρεστες και δυσεπίλυτες καταστάσεις χρειάζεται σωστή και έγκαιρη αντιμετώπιση. Εκ των ων ουκ άνευ είναι η αντιμετώπιση των παραγόντων κινδύνου. Συνεπώς υπάρχει η ισχυρότατη θεραπευτική σύσταση για αποφυγή άγχους (ακόμα και με τη βοήθεια ειδικών τεχνικών όπως γιόγκα) και η διακοπή της λήψης κορτιζόνης, αν αυτό είναι δυνατόν. Αν αυτά τα μέτρα δεν αρκούν για να υποχωρήσει το υποωχρικό υγρό, η θεραπεία που συστήνεται είναι ειδικά κολλύρια ή και χάπια, που συχνά βοηθούν στην απορρόφηση του υγρού. Αν ούτε αυτό δεν φέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα, τότε μένει σαν ύστατο μέτρο η χρήση του argon laser, που αν γίνει σε συγκεκριμένα σημεία της ωχράς συνήθως επιφέρει την οριστική απορρόφηση του υποωχρικού υγρού.

Συμπερασματικά, η κεντρική ορώδης χοριοειδοαμφιβληστροειδοπάθεια είναι μια ωχροπάθεια, που προσβάλει άτομα νεαρότερης ηλικίας και χρήζει ορθής και έγκαιρης αντιμετώπισης. Σε διαφορετική περίπτωση προκύπτουν σοβαρές επιπλοκές, που μπορεί να προκαλέσουν πολύ σοβαρή και μόνιμη μείωση της όρασης των ασθενών. Σε κάθε περίπτωση, μια μείωση της όρασης σε νεαρές ηλικίες δεν πρέπει να εκλαμβάνεται επιπόλαια από τον ασθενή ως κάτι αθώο, όπως πχ μια αύξηση της μυωπίας, αλλά απαιτεί εξέταση από τον οφθαλμίατρο.